Wat is het precies?
Partneralimentatie is het bijdragen in de kosten van levensonderhoud door de ene partner aan de andere partner, wanneer deze laatste niet in voldoende mate in zijn/haar eigen levensonderhoud kan voorzien.

Dit komt voort uit de gedachte van de wetgever dat echtgenoten een zorgplicht aangaan op het moment dat zij trouwen, die ook voortduurt nadat het huwelijk wordt beëindigd. Het maakt hierbij niet uit wie er ‘schuld’ had aan de echtscheiding of wie van de echtgenoten het initiatief tot scheiden heeft genomen.

Een verplichting tot betaling van partneralimentatie kan alleen bestaan als partijen gehuwd zijn geweest of een geregistreerd partnerschap hebben gehad.

In het geval beide partners ongeveer evenveel eigen inkomen hebben, zal er geen alimentatieplicht ontstaan. Is er een groot verschil tussen beide inkomens, dan zal de meest verdienende partner een aanvullende alimenatieplicht hebben.

Hoe wordt de partneralimentatie bepaald?
Voor de bepaling van de hoogte van een eventuele alimentatieplicht, zijn door de rechterlijke macht in Nederland normen ontwikkeld. Dit zijn de zogenaamde ‘Trema normen’. Deze werken globaal als volgt.

  • Bij het bepalen van de hoogte van de alimenatieverplichting wordt uitgegaan van de levensstijl zoals u die samen gewend was, van het inkomen van de alimentatiegerechtigde en van het bedrag dat de alimentatieplichtige kan missen.
  • Allereerst wordt gekeken naar het inkomen van de alimentatieplichtige. Het netto-inkomen minus hetgeen de alimenatieplichtige nodig heeft (het draagkrachtloos inkomen) levert de draagkrachtruimte op. Daar wordt een bepaald percentage van genomen.
  • Vervolgens kijkt de rechter naar het inkomen van de andere (alimentatiegerechtigde) partner en de levensstijl die tijdens het huwelijk gebruikelijk was. Op basis daarvan wordt berekend hoeveel deze partner nodig heeft.
  • Daarna wordt eerst de hoogte van de kinderalimentatie vastgesteld.
  • Als de alimentatieplichtige partner nog voldoende draagkracht heeft wordt vervolgens de partneralimentatie vastgesteld. Daarbij wordt er tevens op gelet dat de alimentatiegerechtigde niet in een financieel betere positie komt te verkeren dan de alimentatieplichtige.

Maximale duur

In principe is -sinds 1 januari 2020- de duur van de partneralimentatie gelijk aan de helft van het aantal jaren van de huwelijksduur, met een maximum van vijf jaar.

Op deze hoofdregel bestaan wel een aantal uitzonderingen, bijvoorbeeld wanneer je uit elkaar gaat en de kinderen nog onder de twaalf jaar zijn. In dat geval heeft de alimentatieontvanger recht op partneralimentatie tot het jongste kind twaalf jaar is.

Een ander voorbeeld is de uitzondering die is gemaakt voor stellen waarbij, na een huwelijk van minimaal vijftien jaar, de ontvangende partij de AOW-leeftijd binnen tien jaar na de scheiding zal bereiken. In dat geval heeft hij of zij recht op alimentatie tot het bereiken van de AOW-leeftijd (maximaal tien jaar).

Persoonlijke berekening
Wandelbos Mediation verzorgt voor u -uiteraard op basis van de nieuwe wetgeving die op 1 januari 2020 is ingegaan- een persoonlijke berekening inclusief uitgebreide toelichting, conform de Trema-normen die door de rechter worden gehanteerd. U kunt aan de hand daarvan tijdens de mediationbijeenkomst samen afspraken maken over de verdeling van de kosten van levensonderhoud van uw kinderen en voor het (eventueel) betalen van een bepaald bedrag aan partneralimentatie. De berekening wordt hierbij als uitgangspunt/richtlijn genomen. Alle bedragen kunt u vastleggen in het ouderschapsplan/echtscheidingsconvenant.